கதை சொல்ற கதையும், பார்த்தாலே பரவசமும்

இத்தனை கதை சொல்றீங்களே.. எப்படி இப்படி உங்களால சூப்பரா கதை சொல்லமுடியுது மாம்ஸ்.. அந்த கதையை கொஞ்சம் சொல்லக்கூடாதான்னு என் மாப்ள 'கர்ண பரம்பரை' பரணி கேட்க, மாப்ள கேட்டு நாம என்னிக்காவது இல்லைன்னு சொல்லியிருக்கோமா.. அது தான் அதைப் பத்தி எழுதலாமேன்னு, ஆரம்பிக்கிறேன், நான் கதை சொல்ற கதையை..

நமக்கு இப்ப மட்டுமில்ல.. சின்ன வயசுல இருந்து இது ஒரு பொழப்பாத் தான் இருந்தது.. அதுவும் நான் கதை சொல்ல ஆரம்பிச்சா, முன்னாடி சின்னதா ஒரு கூட்டமே உருவாகிடும்.. என் நாடு, என் மக்கள்னு நம்ம முருகன் மாதிரி அது ஒரு தனி உலகம்.. என் தெருல இருக்க வாண்டுகள் எல்லாம் நைட் ஏழு மணிக்கு மேல நம்ம வீட்டுக்கு முன்னால கூடிடும்.. ராஜா காலத்து (ஒரு மானை பார்த்து இளவரசன் நந்தகுமாரன் வில்லால் குறி பார்க்கிறான்.. வில்வித்தையில் தேர்ந்தவன்.. நூறு பறவை வானத்துல போனாலும் சொல்ற பறவையை விழவைக்கிற வித்தையாளன்.. அவன் குறி வைப்பது தெரியாமல் மான் மேய்ந்துகொண்டிருக்கிறது.. இவன் அம்பை எய்ய, அது காற்றை கிழித்துகொண்டு மானை நோக்கி பாய்கிறது.. அந்த அம்பு மானை நெருங்க, மான் எதைக் கண்டோ பயந்து துள்ளி ஓடுகிறது.. அப்போது தான் மானிற்கு பின்னாடி இருந்த முனிவர் இவன் கண்களுக்கு தெரிகிறார்.. இவன் அதிர்ச்சியில் இருக்க, விட்ட அம்பு அவர் இதயத்தை துளைக்கிறது.. இது உபாலதேசத்தில் ஒரு கபாலம்னு நான் அவங்களுக்கு சொன்ன கதையில் ஒரு பகுதி)கதையிலிருந்து எதிர்கால விஞ்ஞான உலகம் வரை நாம அளக்குறது தான் வேலை.. இதுக்காக நாம எதும் தனியா குத்த வச்சு யோசிக்கிறதில்லை.. போறபோக்குல சரளமா வரும்.. நான் கதை சொல்றதைப் பாத்து பக்கத்து வீட்டு பாட்டி, கதை கேட்ட நாயை செருப்பால அடிக்கனும் ஒரு பழமொழியை வேற சொல்லிட்டு போகும்..

நான் என் ஐயா கிட்ட கதைகேட்டு வளர்ந்தவன்.. அவர் கதை சொல்றதுல நம்மளை விட பெரியவர்.. ஒரு தடவை ஒரு கதையை கிட்டதட்ட இரண்டு மாதம், தினமும் அரை மணிநேரமாக சொன்னவர்.. வாய்வழிகதைல கூட அந்த அளவுக்கு சஸ்பென்ஸ் வச்சு கலக்கியவர்.. அதுல இருந்து தான் கொஞ்ச நஞ்சம் நமக்கு வந்ததுன்னு நினைக்கிறேன்.. ஆனா அவர் சுதந்திர போராட்ட காலத்து உண்மைகதைகளை சொன்னப்ப எனக்கு நம்ம நாட்டு மேல அப்படி ஒரு மரியதை உருவாச்சு. அவ்வளவு கஷ்டப்பட்டதை இப்போ எப்படி பயன்படுத்துறாங்கன்னு எனக்கு கோபம் கூட வரும்..

இப்படித்தான் நான் எம்.சி.ஏ படிக்கிறப்போ ஒரு கதை நடந்தது.. அப்போ பார்த்தாலே பரவசம் படம் ரிலீஸ் ஆன சமயம்.. நான் கம்பியூட்டர் லேப்ல இருந்தேன்.. லேப் மூணு மணி நேரம் இருக்கும். நாம என்னிக்கு லேப்ல புரோகிராம் போட்டிருக்கோம்.. தினமும் ஏதாவது கூத்து தான் போடுவோம்.. அங்க தொட்டு இங்க தொட்டு ஒரு நாள் அஸிஸ்டண்ட் புரபசர் தலையிலே கையை வச்சாச்சு.. சக்க போரடிக்க, மெதுவா சினிமா டாபிக்கை எடுத்துவிட்டேன்.. அவங்க அப்படியே மெல்ல நம்ம கதையை கேட்க ஆரம்பிச்சாங்கா.. நான் பார்த்தாலே பரவசம் படத்தோட கதையை சொல்ல ஆரம்பிச்சேன்.. எனக்கு உண்டான கெட்ட பழக்க என்னென்னா, படத்தோட கதையை சொல்ல ஆரம்பிச்சா, கேமரா ஆங்கிளோட தான் சொல்வேன்.. அப்படி லெப்ட்ல, மேலயிருந்து மாதவனை ஃபோகஸ் பண்ற கேமரா, மெல்ல சிம்ரனை முகபாவத்தையும் கவர் பண்ணும்னு கதை சொல்ல ஆரம்பிச்சேன்.. மூணு மணிநேர படத்தோட கதையை இரண்டு மணி நேரம் சொன்ன ஆள் நானாத் தான் இருப்பேன்.. அவங்களும் குறுக்க குறுக்க கேள்வியெல்லாம் கேப்பாங்க.. மேடம்..நீங்க பாடம் எடுக்குறப்போ நான் இப்படி கேள்வியா கேட்பேன்னு சொல்லி அவங்க வாயை வேற அடச்சிடுவேன்.. அப்பவும் கேட்டா பதிலை சொல்லிபுட்டு, அடுத்த தடவை கிளாஸ்ல நான் கேள்வி கேக்கப்போறதா செல்ல மிரட்டல் வேற விடுவேன்.. நாம இரண்டு மணி நேரம் சொன்ன கதை கேட்டுட்டு, கட்டாயம் படத்தை பாக்கபோறதா வேற சொன்னாங்க.. இதோட விட்டிருந்தா அவங்க சந்தோசமா இருந்திருப்பாங்கா.. என்கிட்ட கேட்கக்கூடாத கேள்வியை வேற கேட்டுட்டாங்க.. இந்த படத்தை எந்த தியேட்டர்ல பார்த்த அப்படின்னு ஒரு கேள்வியை கேட்டாங்க.. நான் என் முகத்தை அப்பாவியா வச்சுகிட்டு, நான் இன்னும் படமே பாக்கலைனு சொன்னேன் பாருங்க, மொத்த லேப் அதிர்ற மாதிரி என் நண்பர்கள் சிரிச்சாங்க.. அதுக்கு பிறகு என்னிக்குமே கதை சொல்லு கார்த்தின்னு அவங்க என்கிட்ட கேட்டதில்ல..

இது இல்லாம, நாம முழிச்சிருக்க நேரம் விடுற கதை போதாதுன்னு நமக்கு வர்ற கனவுகள் வேற முழுநீள கதைகள் தான்.. கனவெல்லாம் சின்னதா தான் வரும்னு சொல்வாங்க.. நமக்கு மட்டும் வில்லன் நம்மளை துரத்துறதுல இருந்து, தப்பிக்கிற நேரத்துல ரெண்டு ஹிரோயின் கூட டூயட்டோட கனா வரும்.. ஆபீசுல டீ நேரத்துல நம்ம கனா கதையை கேக்கலைனா, என்ன இன்னைக்கு காபில சக்கரையே இல்லைன்னு மக்கள் கேப்பாங்கன்னா பாத்துக்கங்களேன்..

இப்படித்தான், ஒரு தடவை, என் அம்மாச்சி வீட்டு நிலத்துல கடலை போட்டிருந்தாங்க.. நான் அப்போ பத்தாவது முழு பரீட்சை லீவுல அவங்க வீட்டுக்கு போயிருந்த சமயம், கடலையை புடுங்கினாங்க.. நான் அங்க இருந்த எல்லாம் நாளும் காட்டுக்கு போயி, கடலை புடுங்க வந்தவங்களோட கடலை புடுங்குவேன்.. அப்போ அவங்களுக்கு தினமும் ஏதாவது கதை சொல்வேன்.. அவங்களுக்கும் வேலை அலுப்பு தெரியாம போகும்.. அதுக்கு அடுத்த வருஷம், அதே ஆளுக வேலைக்கு வந்தப்ப, எங்க உங்க பேரன் வரலையா.. அவர் இருந்தா வேலை செய்ற அலுப்பே இருக்காதுன்னு என் அம்மாச்சிகிட்ட சொல்லி இருக்காங்க.. அப்புறமென்ன, என் அம்மாச்சி அதை அதுக்குபிறகு பத்து வருஷமா வர்றவங்க கிட்ட சொல்லிகிட்டு இருந்தாங்க..