அ.வெள்ளோடு - என் கிராமம் - பகுதி 4

மூன்றாம் பகுதி

சின்ன வயசுல நான் விளையாடிய விளையாட்டுக்கள் இப்போது வழக்கத்தில் இல்லாமலே போய்விட்டது. எல்லோரும் குறைந்த பட்சம் ஒரு தடவையாவது விளையாண்டது கண்ணாமூச்சி விளையாட்டாத்தான் இருக்கும். இதுலயே நான் இன்னும் கொஞ்சம் வித்தியாசமா விளையாடி இருக்கேன். அதுக்கு பேரு பணியார கண்ணாமூச்சி.

ரெண்டு அணியா இருந்தா தான் இது நல்லா இருக்கும். ஒரு அணி ஒரு இடத்தில் கிட்டத்தட்ட பத்து நிமிடங்கள் காத்திருக்கணும். இன்னொரு அணி எல்லாப் பக்கமும் போய் பணியாரம் மாதிரி சின்ன சின்ன தாய் மணலை குவிச்சு வச்சுட்டு வருவாங்க. இந்த விளையாட்டுக்கு எல்லையெல்லாம் உண்டு. இந்த தெருக்கள் தான் அப்படின்னு ஒரு வரமுறை வச்சு தான் விளையாடுவாங்க. அப்படி பணியாரம் சுடப் போன அணி வந்து சொன்ன பிறகு, கத்திருந்த அணி அந்த பணியாரத்தை கண்டுபிடிக்கப் போவாங்க. எத்தனை பணியாரத்தை அவங்க கண்டுபிடிக்கிறாங்க அப்படிங்கிறதுல தான் பாயின்டே.

இது இல்லாம பச்சக் குதிரை. இந்த விளையாட்டு ஒரு தடவை விளையாண்டு அப்படியே என் நெஞ்சு தரைல பட நான் விழுந்து.செத்தடா நீன்னு அலறியதெல்லாம் உண்டு. ஒவ்வொரு தடவையும் தாண்டுற உயரம் கூடறப்ப எல்லாம் நம்ம மனசு சேர்ந்து பயத்துல குதிக்கும்.

கோலிகுண்டு எல்லோரும் விளையாடுறது. பெரியவங்க காசு வச்சு பந்தயம் கட்டி விளையாண்டா சின்ன பசங்க எல்லாம் சினிமா பிலிம்க்காகவும், குத்துப் படத்துக்காகவும் விளையாடுவோம். குத்துப்படம் விளையாட்டே தனி தான். தீப்பெட்டி மேல ஒட்டுற அந்த வண்ண பேப்பர், சீட்டு தான் மூலதனம். அதுமாதிரி நிறைய கம்பெனி பேப்பர் விப்பாங்க. அதை எல்லாம் நாம கைல வச்சுக்கனும். எதிராளியும் வச்சு இருப்பான். ஒவ்வொரு படமா எடுத்து வைப்பான். இப்படி எடுத்து வச்சு விளையாடுறப்போ, நாம எடுத்து வைக்கிற படத்தையே எதிராளியும் வச்சா, அதுக்கு கீழ இருக்க எல்லாப் படமும் அவனுக்குத் தான் சொந்தமே. ஆயிரம் சீட்டு இருந்தாலும் சில நேரம் போண்டியா ஆனதெல்லாம் உண்டு.

எல்லோருக்கும் தெரிஞ்ச விளையாட்டு கிட்டி தான்.அதாங்க கில்லி. எங்க ஊர் பக்கம் அதை கிட்டின்னு தான் சொல்வாங்க. அந்த கில்லியை வச்சு அடிக்கிறதுக்குன்னே பல ஸ்டைலே இருக்கும். சில பேர் பின்னால திரும்பி குழில இருந்து தள்ளுவாங்க. சில பேர் சோடா குத்துன்னு, அந்த நீள குச்சியின் முனையை பூமில அழுத்தி நடுல ஓங்கி அடிப்பாங்கா. ஆனா இதுல ஆபத்து நிறைய இருக்கு. இன்னும் தழும்பு இருக்கு ரொம்ப பேருக்கு இது விளையாடினதுல.

பம்பரம் விளையாடாதவங்களே இருக்க முடியாது. பம்பரத்தை கைல வச்சு, சாட்டை சுத்தனும். அதை சுத்தி பம்பரத்தை கீழ சுத்த விட்டு, மறுபடியும் சாட்டையால எடுக்கனும். அப்படி எடுக்காதவங்க பம்பரத்தை ஒரு சின்ன வட்டம் போட்டு நடுல வைப்பாங்க. அந்த பம்பரத்தை, ஆக்கர் குத்தி, அதாங்க ஆணியை வச்சு குத்தி உடைக்கனும். இது தாங்க பந்தயம்.இப்படி எத்தனையோ பேரோட பம்பரம் ரெண்டா எல்லாம் உடஞ்சிருக்கு.

இதெல்லாம் விட ஒரு குரூப் சின்ன பசங்க இருக்காங்க. இந்த பில்லி சூனியம் எங்க ஊர்ல செய்றவங்க நிறைய பேர் இருக்காங்க. அவங்க அந்த சூனியத்தை எலுமிச்சம் பழம், மைதா மாவுல உருவம், வெத்தல பாக்கு வச்சு பூஜை பண்ணிட்டு சில சில்லறை காசெல்லாம் வச்சு முச்சந்தில போட்டுட்டு போயிடுவாங்க. இந்த பசங்க என்ன பண்ணுவாங்கன்ன, அந்த பொருட்களை சுத்தி வட்டமா நின்னு ஒரு பெரிய வட்டமா சிறுநீர் கழிச்சுட்டு அந்த காசை எடுத்துட்டு போயிடுவாங்க. ஆனா அவங்களை அந்த சூனியம் ஒண்ணும் பண்ணாது. சில பேர் அதை வெறும் காலால தாண்டி பட்ட அவஸ்தையை நேர்லயே பாத்திருக்கேன். எங்க ஊர்ல சவரம் பண்றவர் காலைல காபி குடிக்க வெறும் காலால நடந்து வந்து அதை மிதிச்சுட்டார். ஒரு நாலு மணி நேரத்துல அவரோட காலு பலூன் மாதிரி வீங்கி போய் தண்ணி தண்ணியா கொட்டுது. அந்த அளவுக்கு அதுக்கு வீரியம் உண்டு. ஆனா நான் பாத்த வகைல இந்த பசங்களொட சிறுநீர் அதை எல்லாம் முறிக்ககூடியாதாகவே இருந்திருக்கு.

எங்க ஊர்ல இந்த மாதிரி செய்றவங்க நிறைய பேர் இருக்காங்க. இதை சாமி பாக்குறதுன்னு சொல்வாங்க. நிறைய பேர் வெளியூர்ல இருந்து எல்லாம் வந்து பாத்துட்டு போவாங்க. இதை வைத்து லட்சம் லட்சமா சம்பாரிச்சவங்க இருக்காங்க என் ஊர்ல. அவங்க கிட்ட நீங்க உங்களோட எதிர்காலத்தை பத்தியோ, உங்க கஷ்டத்தை போக்கவோ போகணும்னா வெத்தலை பாக்கு, எழுமிச்சை பழம், திருநீரு, பத்தி சூடம் வாங்கிட்டுப் போனா போதும். அவர் நீங்க கேட்டத நடத்திக்கொடுப்பார். இப்படி பல பேருக்கும் பண்ணி பிரசித்தி அடஞ்சவங்க நிறைய சம்பாரிக்கவும் செய்றாங்க.

(அடுத்த பகுதிக்கு வெயிட் பண்ணுங்களேன்)

எங்கள் ஊரை பற்றி நான் தமிழ்மணத்தின் பூங்கா வலை வார இதழில் எழுதிய தொடரை இங்கே மீள்பதிவு செய்கிறேன் சில சிறு திருத்தங்களோட..