ஞாபகம் வருதே ஞாபகம் வருதே..

நான் மதுரையில் பிஎஸ்சி இரண்டாம் வருடம் படிச்சுகிட்டு இருந்த நேரம். எனது சீனியருக்கு வழியனுப்பு விழாவை நடத்தினோம். அப்போ போட்ட ரெண்டு ஸ்கிட்ல போட்ட ஆட்டம் தான் கீழே இருக்க புகைப்படங்கள்.



காலேஜ்ல 'மானாமதுர மாமரக் கிளையிலே'ன்னு ஆடி பாடி திரியற ஒருவன், திடீர்ன்னு ஒரு அழகான பெண்ணைப் பாத்து 'விழியில் விழி மோதி', இதயக் கதவு திறந்து 'என்னைத் தாலாட்ட வருவாளோ'னு சுத்தி திரிஞ்சு, படிப்பை கோட்டை விடப்போற நேரத்துல பீனிக்ஸ் பறவையாய் மாறி 'வெற்றி நிச்சயம்'னு பாடுற கதை..அந்த ஸ்கிட்ல எடுத்தது தான் முதல் போட்டோ.. பச்சை கலர் டி-ஷர்ட்டுல அண்ணாந்து அந்த பொண்ணை பாத்துகிட்டு இருக்கிறது சாட்சாத் நானே தான். பெண் உடையில் இருக்கிறது என் உயிர் நண்பன் மணிகண்டன்.இந்த மாதிரி ஸ்கிட் பெரும்பாலும் எல்லா காலேஜ்லயும் நடந்திருக்கும். ரொம்ப ரகளையான ஸ்கிட் அது.ரொம்ப அனுபவிச்சு பண்ணினது..இத்தனைக்கும் ரிகர்சல்னு ஒண்ணும் பண்ணல.. எப்பவும் இருக்கிற மாதிரி சும்மா போய் நடிச்சுட்டு வந்துட்டோம்..நடிச்சுட்டு வந்த பிறகு என் கூட படிக்கிற பெண் நண்பர்கள் 'அடப்பாவி.. சும்மா பெண் வேசத்துல இருந்தவனையே இப்படி பாக்குறயே. நல்ல வேளை நாங்க நடிக்கல' னு ஒரே கிண்டல் வேற..



எங்களோட புரபசர் எல்லாம் கூட எதிர்ல பாத்துகிட்டு இருந்தாங்க.. அதனால, ஒரு கருத்து கந்தசாமி ஸ்கிட் ஒண்ணு போட்டோம்.. ஜாதி வெறியொடு அடிச்சுகிட்டு இருக்க மக்கள் ஒண்ணா எல்லொரும் ஒற்றுமையா இருக்குற மாதிரி... அந்த ஸ்கிட்ல 'ஒருவன் ஒருவன் முதலாளி'ன்னு படுறப்போ எடுத்தது தான் இந்த போட்டோ.. போட்டோ பாத்தப் பின்னாடி தான் எவ்வளவு உணர்ச்கி வசப் பட்டு இருக்கேன்னு தெரிஞ்சது..

ஏற்கனவே பல நாடகங்களில் நடிச்சிருந்தாலும், வேற எதுக்கும் என்கிட்ட மெல்லின (சாஃப்ட்?) புகைப்படங்கள் இல்லை.. இவைகள் தான் என் வலை போட்டோ பெட்டகத்தில் இருந்தவை. எப்போ பாத்தாலும் ஒரு ஐந்து நிமிஷம் இவைகளை தொடர்ந்து பாத்துகிட்டு இருப்பேன். ஞாபகம் வருதே ஞாபகம் வருதே..