எனை வெல்லனும் வா - காதலர் தின ஸ்பெஷல் 4

பகலில்
விண்மீன்கள்
விழித்திருக்க,
நிலவும் கூட
வானத்தில் படுத்திருக்க,
சூரிய விளக்கில்
சுற்றம் சூழ
வந்திருக்க,
அவள்
சங்கு கழுத்தில்
மஞ்சள் கயிறொன்று
நான்
கட்டினேன்.

அவ்வளவு தூரம்
ஏறி
யாரும்
வானத்துக்கு
அட்சதை தராததால்,
அது
மழையாக
எங்கள் மேல்
அட்சதை தூவியது.

அந்த
மழையில்
முகிழ்த்த
மலரெல்லாம்
நன்றிக்கடனாக
எங்கள் மேல்
தானாக
விழுந்து
பூமழை தூவியது.

நானும் அவளும்
நிலவும் சூரியனும்
ஆனோம்.

அந்த
முதல் நாள்
இரவிலே,

கட்டிலை சுற்றி
மலர்களும்
மலர்களின் மேல்
மங்கையும் நானும்...

விளங்காத
விஷயங்கள்
மலர்ந்த
நாள் முதல்
மனதிலே இருக்க,
விளங்கும் பொருட்டு
விளக்கை அணைத்தோம்.

வெங்குச்சா
கல்லிரண்டு
முட்டிக்கொண்டால்
முளைத்து விடும்
நெருப்பைப் போல,
எங்கள்
மூச்சுக்காற்று
முட்டிக்கொண்டதில்
பற்றிக்கொண்டது
பக்கத்து வீட்டு
பந்தலொன்று.

அவளை
உதட்டால்
அளந்துவிட,
பிறை
நெற்றியிலிருந்து
புறப்பட்ட
என் உதடுகள்
அவள்
உதடு கண்டதும்
மென்படுக்கையென
சில மணி நெரம்
படுத்துக் கிடக்கிறது.

அடடா..
விட்ட வேலை
என்ன ஆவது
என்று
வருந்தி
அங்கிருந்து
ஆரம்பித்து
மொட்டுகள் மீது
முட்டி நின்றது..

அவளது விரல்கள்
மெல்ல
என் உதடு
தொட்டு மூடுகிறது..

சொன்னது போதும்
எனை
வெல்லனும் வா என்று
வரவேற்கிறது..

ஐந்தாண்டுகள் கழித்து-
தாவியொன்று
தவழ்ந்தொன்று
என்று
இரண்டு முயல்கள்
இந்த
இரண்டு மான்களுக்கு.

அழகிய
பல்கலைகழகமானது
அந்த கூடு
அதுவே
எனது சிறு வீடு.