உளறுதல் என் உள்ளத்தின் வேலை

நீ
உலா வரும்
வீதியெல்லாம்
விரவி கிடக்கும்
கற்கள் கூட
கண் முழித்து
உயிர்தெழுகின்றன
ராமர்
பாதம் பட்டு
உயிர்தெழுந்த அகலிகையாய்...

நீ
தொட்டுச் செல்லும்
கெட்டிப் பொருளும்
கட்டித் தங்கமாகிறது
மிடாஸ்
கை பட்டதாய்...

உனது
அழகின்
ஆரம்பம் மற்றும்
முடிவை ஆராய
புறப்பட்ட
தென்றலும்
தலை கவிழ்ந்து
வருகிறது
பரமனின்
அடி முடி தொட
கிளம்பிய
ஹரி பிரம்மாவாய்...

அதிசயங்கள்
அருமையாய் செய்யும்
நீ
என்னை மட்டும்
அவஸ்தைகுள்ளாக்குவது
ஏனடி?

கொதிக்கின்ற நீருக்குள்
குதிக்கின்ற
பொருளாய்
என் உள்ளம்
உன்னை கண்டதும்
தன்னை இழக்குதடி..

உன்னைத் தொட
நீளும்
எனது பார்வை
தொட்ட பின்
தொடர்ந்து
உன்னுள்ளே
உறங்கிக் கிடக்குதடி..

அந்த
உறக்கத்தின்
பொழுதெல்லாம்
வாலாட்டி
கிடக்குதடி
என் மனம்..

ஆட்டோவில்
ஆயிரம் பேர்
அணிவகுத்து
வந்தாலும்
பார்வையிலே
சாய்ப்பேனடி..

அந்த
நேர் பார்வை கூட
உன்
பார்வை கண்டதும்
காலடியில்
படுத்து கிடக்குதடி?


நீ
சிந்தி விட்ட
பார்வையிலே
பற்றிகொண்ட
பருவக்காடாய்
கொழுந்துவிட்டெறியுதடி
எனது மெய்?

உன்
முத்த ஈரங்கள் தான்
மொத்த நெருப்பையும்
அணைக்குமோ..

உள்ளுக்குள்
எரியும் தீயை
அணைத்துவிடடி..
என்னை மெல்ல
பக்கம் வந்து
அணைத்துவிடடி..