அம்மா அப்பாவும் ஒரு 4000 டாலரும்

பணம்..பணம்..பணம்..இப்படி மனசுகுள்ள லப்டப்னு அடிக்கிறதுக்கு பதிலா உங்க மனசு அடிச்சக் கூட பரவாயில்லை.. இந்த உலகத்துல இது இல்லாம நீங்க இருக்க முடியாதுங்குற வாதத்தை நான் ஏத்துக்குறேன்.. ஒரு மனுஷன் கிட்ட எவ்வளவு பணம் இருந்தாலும் வசதிகள் இருந்தாலும் ஒரு பிள்ளையை வளர்த்து நல்லதொரு இடத்துல வச்சு பாக்குறது எவ்வளவு கஷ்டம்ங்கிறது அனுபவிச்சவங்களுக்கே தெரியும்.. சின்ன வயசுல மறக்காம போலியோ தடுப்பு ஊசி போடுறதுல இருந்து ஒவ்வொரு விஷயமும் பெத்தவங்களுக்கு பெரிய சோதனைகள் தான்.. சின்னதா உடம்புக்கு வந்தாக்கூட டாக்டர்கிட்ட ஓடி என்னன்னு பார்த்து... அது சரியாகி பொக்கை வாய் விரிச்சு சிரிப்பீங்களே..அது வரைக்கும் எங்க போனாலும் அவங்களுக்கு அந்த பிள்ளையோட நினைப்பாத்தான் இருக்கும்.. இப்படி உருகி உருகி வளர்த்த பிள்ளைக்கு பெத்தவங்களை விட 4000$ தான் பெருசா..?

பள்ளிகூடதுக்கு போறதுல எவ்வளவு பிரச்சனைகள்..ஷேர் ஆட்டோல போனா..அய்யோ புளிமூட்டை மாதிரி அடச்சுட்டு போறானேன்னு ஒரு வருத்தம்..அய்யா..பணக்காரனா கார்ல ஸ்கூலுக்கு போனாக்கூட கூட்டிட்டு போற டிரைவர் யார்கூடவாவது சேர்ந்து பணத்துக்காக கடத்தாம இருக்கனுமேன்னு ஒரு பயம்..நடந்து போனா..எப்படி ரோட்டை கிராஸ் பண்ணி போயிட்டு வரப்போறானோன்னு ஒரு பயம்.. இப்படி நொடிக்கு நொடி பிள்ளை மேல பெத்தவங்க வச்ச பாசத்துக்கு 4000$ மதிப்பு கூடவா இல்லாம போயிடும்..?

எனக்கு சின்ன வயசுல பஸ் ஏறினாவே தூக்கம் வந்துடும்..தூங்கிடுவேன்.. அப்போ நான் மூணாவது படிச்சுகிட்டு இருந்தேன்.. அப்படி ஒரு நாள் திண்டுக்கல்ல பஸ் ஏறி எங்க வெள்ளோட்டுப்பிரிவுல இறங்காம விட்டுட்டேன்..பஸ் காந்திகிராமம் போயிடுச்சு..(இது நான் இறங்கவேண்டிய ஸ்டாப்ல இருந்து மூணு கிலோமீட்டர்) எழுந்து பார்த்த நான் வெளில வேற ஸ்டாப் பேர் பார்த்து பஸ் அதிர்ற மாதிரி ஒரே அழுகை.. பஸ் கண்டக்டர் என்னை சமாதானப் படுத்தி திரும்பி வர்றப்போ என்னை அதே ஸ்டாப்ல இறக்கிவிடுறேன்னு சொன்னார்.. திரும்பி அந்த பஸ் ஸ்டாப் வர்றதுக்கு கிட்டதட்ட ஒரு மணி நேரதுக்கும் மேல ஆயிடுச்சு.. என் ஸ்டாப்ல இறங்கி எங்க ஊருக்கு ஒரு கிலோமீட்டர் நடக்கனும்..நடந்து போய் என் வீட்டுக்கு போனா ஒரே கூட்டம்.. எங்கம்மா என்னைக் காணாம எல்லா பசங்ககிட்டயும் விசாரிச்சு இருக்காங்க.. ஒவ்வொருத்தரும் ஒரு பதில் தர பயந்துபோயிட்டாங்க.. அப்ப அழ ஆரம்பிச்சவங்க தான் என் முகத்த பார்த்தவுடன் தான் முகதுல சிரிப்பு வந்தது.. இப்படி ஒவ்வொரு மகனையும் மகளையும் எவ்வளவு கஷ்டப்பட்டு வளர்த்து இருப்பங்க..அப்படி பட்ட அப்பா அம்மாவோட அன்புக்கு ஒரு 4000$ கூட பெறுமானம் ஆகாதா என்ன..

எனக்கு அப்போ ரெண்டு மூணு வயசு இருக்குமாம்.. நாங்க அப்போ மும்பை பக்கத்துல பொம்பூர்னாங்கிற இடத்துல இருந்தோம்.. வாசலில எனக்கு எங்கம்மா பருப்பு சோறு ஊட்டிகிட்டு இருந்தாங்க.. நான் அப்போ சாப்பாடெல்லாம் மத்த குழந்தைகள் மாதிரி அடம் பிடிக்கமாட்டேனாம்.. எடுத்துட்டு வந்த சோறு தீர்ந்து போனதால, சமையல் ரூம்ல சாதம் எடுக்க போயிருந்தாங்களாம்.. சமயல் ரூம் அங்கே இருந்து ரெண்டு ஸ்டெப்தான் இருக்குமாம்.. அதனால என்னை விளையாடவிட்டுட்டு உள்ள போயிட்டாங்களாம்.. வந்து பாத்தா எனக்கு முன்னால பாம்பு..நான் அதை பிடிக்க கையை நீட்டிகிட்டு போறேனாம்.. பாத்தவுடன் எங்கம்மாவுக்கு உசிரே இல்லியாம்.. ஒரே கத்த கத்திகிட்டு என்னை தூக்கி இருக்காங்க..பாம்பும் பயந்தும் பக்கத்துல இருந்த ஒரு புதருக்குள்ள போயிடுச்சாம்.. அப்படி நம்மள பாதுகாத்த அம்மா அப்பவை போய் பாக்க 4000$ செலவு ஆகுதுன்னு போகாம இருக்க ஒரு பையனை நினைத்தா என்ன செய்றது..?

அரும்பாடுபட்டு உங்களை காத்ததால தான் இன்னைக்கு நீங்க சொகுசா அமெரிக்காவுல உட்கார்ந்து பிள்ளைகுட்டியோட என்ஜாய் பண்றீங்க.. அவங்க மகனை பாக்கணும்னு இந்தியாவுக்கு கூப்பிட்ட 4000$ செலவாகுமேன்னு ஒரு காரணம் சொல்லி போகாமல் இருக்கும் உங்களை மாதிரி மனுஷங்களை எங்கேயா கொண்டு போறது.. உங்களையும் எப்படித் தான் இந்த பூமிமாதா சும்மா சுமக்குறாளோ.. உலகத்துல எந்த எந்த விஷயத்துக்கு கூட நீங்க ஒப்பீடு செய்றதுக்கு இன்னொரு விஷயம் இருக்கும்..ஆனா அம்மா அப்பா பாசத்துக்கு.. அவங்க அன்புக்கு.. அவங்களோட தியாகத்துக்கு.. எதையும் ஒப்பீடு செய்யமுடியாது..ஏன் இன்னொரு அம்மா அப்பா பாசத்தையே கூட ஒப்பீடு செய்யமுடியாது.. ஒவ்வொன்றும் ஒவ்வொரு விதத்துல தனித்து நிக்ககூடியது..

அட..ஏற்கனவே பலபேர் பலதடவை சொல்லி இருக்கலாம்.. சொல்லி இருப்பாங்க.. அன்னையும் பிதாவும் முன்னெறி தெய்வம்னு எழுதிதான் நீங்க பரீட்சைல மார்க் கூட வாங்கி இருப்பீங்க.. ஆனா அதை வாழ்க்கைல கடைபிடிச்சாத் தாங்க நீங்க உசந்த மனுசன்.. இல்லைனா.. அட போங்க.. சுடுகாடு போற பிணத்துக்கு கூடத்தான் மாலை விழுது.. அதுக்காக சாமியாகிட முடியுமா.. மனுஷங்களோட வாழ்றதால உங்களை மனுஷனா சொன்னா.. அட.. சொல்லமுடியுமா என்ன.. அப்படி நான் சொன்னாத் தான் நீங்க மனுஷன் ஆகிட முடியுமா என்ன..

ப்ரியாவோட மனிதரில் எத்தனை நிறங்கள்ங்கிற பதிவை பார்த்தவுடன் அதுல ஒரு மகன் அம்மா அப்பா கூப்பிட்டதுக்கு சொன்ன பதிலை படித்தவுடன் என்னால மனசுல இருக்க கோபத்தை அடக்க முடியல.. அது தாங்க இந்த பதிவு..

வாழ்க்கைல என்னிக்கும் மறந்துடாதீங்க..

மாதா, பிதா, குரு, தெய்வம்..இது தான் உயர்வுக்கு வரிசை..
இல்லைன்னா எப்படியோ அனுபவிப்பீங்க அதற்கான தண்டனை என்னும் பரிசை..