அடித்த மொட்டையும் ஆறாம் வகுப்பும்

கார்த்தி உனக்கு தம்பிதோட்டம் ஸ்கூல்லயே இடம் கிடச்சுடுச்சுன்னு செலெக்சன்ல டெஸ்ட்ல பாஸான விவரம் லெட்டெர்ல வந்ததை என் அப்பா படிச்சு பாத்துட்டு சொன்னார். பாவம் அந்த ஸ்கூல்.. எனக்கெல்லாம் படிப்பு சொல்லித் தரப்போவுதுன்னு நினச்சுகிட்டேன். ஆனா விதி வலியது..என்னை அங்கே சேர விடல.. மதுரைக்கு பக்கத்துல இருக்க சோழவந்தான்ல, பிரசித்தி பெற்ற விவேகானந்தா மிஷன் ஒண்ணு இருக்கு.. அதுல சேர்ந்த நல்லதுன்னு என் அப்பாவோட தூரத்து தம்பி ஒருத்தர் சொல்ல நான், என் அப்பா, அவர் மூணு பேரும் அங்கே சேருவதற்கு போனோம்.. ஆனா அங்கே பள்ளில படிக்கிறவங்களுக்கு ஹாஸ்டல் வசதி இல்லைனும் அப்படி வேணும்னா கொடைக்கானல் போற வழில ஊத்து என்னும் இடத்தை தாண்டி, பண்ணைக்காட்டுப் பிரிவுல இருக்க விவேகானந்தா மெட்ரிகுலேஷன் ஸ்கூல்ல ஹாஸ்டல் வசதி இருக்குன்னு சொன்னாங்க.. எனக்கு என்னமோ அங்கே சேர்றதுக்கு ஆசை.. ஆனா வீடு நிதி நிலமை ஒத்து வரல..ஆனா என் முகம் சோகத்துல சுருங்கி போனதை பாத்த என் அப்பா அங்கேயே சேத்து விடுறேன்னு சொன்னார். ஆனா அதுக்கு பின்னாடி அவர் எவ்வளவு கஷ்டப்படணும்னு அப்போ அந்த சின்ன வயசுல தெரில.. ரொம்ப சந்தோசத்துல அந்த பள்ளில போய் நானும்சேர்ந்துட்டேன்..

அந்த பள்ளியை விவேகானந்தா மிஷன் நிர்வகித்து வந்ததால அதை ஒரு சாமியார் தான் நிர்வகிச்சு வருவார். எங்க பள்ளியையும் அப்படி ஒருத்தர் தான் நிர்வகித்து வந்தார். அவரை நாங்கள் பிரதர்னு தான் அழைப்போம்.. அவர் முழுக்க வெள்ளையாடை தான் அணிவார்.. வேஷ்டி துண்டு தான் அவரின் பிரதான ஆடை.. நானும் இன்னும் சில நண்பர்கள் சுரேஷ், இளையராஜா, முத்துக்குமார் போன்றோர் அவரின் ஆஸ்தான சீடர்கள் மாதிரி.. எங்களுக்கு அவர் தனியாக இப்படி இருக்கணும் அப்படி இருக்கணும்னு நிறைய கதை சொல்லி கருத்தும் சொல்வார்.. அதனால எங்களுக்கு அவரை ரொம்ப பிடிக்கும், கதை நிறைய சொன்னதால..

அங்க ஹாஸ்ட்டலில் உணவு பரிமாறுவதென்பது எங்களுக்கிடையே பகிர்ந்து கொடுக்கப்பட்ட வேலை.. வாரம் ஒரு குழுன்னு இதை எல்லாம் கவனிக்கனும்.. சும்மா சொல்லக்கூடாது.. எப்போ யாரை கேட்டாலும் அவங்க இருந்த ஹாஸ்டல் சாப்பாடு பத்தி கதை கதையா கட்டுக்கட்டாய் குறைகள் சொல்வார்கள்.. ஆனால் இங்கே சாப்பாடு என்பது வீட்டுச் சாப்பாடுக்கு நிகரானது. அவ்வளவு ருசியா இருக்கும்.. அதுவும் எனக்கு இன்னும் ஞாபகம் இருக்கு.. நான் ஆறாவது படித்த அந்த நேரத்தில் எட்டாவது படித்த சிவக்குமார் என்னும் பையன் கிட்டதட்ட பதினாறில் இருந்து இருபது சப்பாத்தி வரை சாப்பிடுவான்.. சாப்பிடுவதற்கு முன்னால் சாமியை, அன்னலட்சுமியை கும்பிட்டு தான் சாப்பிடுவோம்.. மூணு வேலை பூஜை உண்டு.. தினமும் மாலை முக்கால் மணி நேர பெரிய பூஜை உண்டு.. நானும் மேற்சொன்ன நன்பர்கள் தான் பக்தி பாடல்கள் பாடுவதிலிருந்து, பக்கத்தில் இருந்த பாய்ஸ் டவுனில் போய் பூக்களை பறித்து வந்து சாமிக்கு மணியடிச்சு தீபாரதனை காண்பிப்பது வரை எல்லாமே நாங்கள் தான்.. ஒவ்வொரு முறை வீட்டுக்கு லீவில் வரும் போதும், சாப்பிடும் போது அந்த மந்திரங்களை சொல்லும் என்னை என் தாய் தந்தையர் பெருமிதத்தோடு தான் பார்த்தார்கள்..

ஒரு முறை அந்த பிரதர் எங்களை மொட்டை எடுத்துக்கொள்ளுங்கள் என்று சொன்னதால் (என்னென்ன காரணங்கள் சொன்னார் அவர் இதற்காக என்று ஞாபகம் இல்லை) நாங்கள் அனைவரும் மொட்டை போட்டுக் கொண்டோம்.. அடுத்த நாள் ஸ்கூலுக்கு போனோம்.. இந்த பிரதரையும் அவரது செயல்களையும் பிடிக்காதவங்கன்னு சில பேர் ஆசிரியர்களாய் இருந்தார்கள்.. அவர்களுக்கு எங்களை பார்த்தவுடன் அதிர்ச்சி.. பயங்கரமாய் கிண்டல் செய்தார்கள்.. இப்படி எல்லாம் இந்த சின்ன வயசுல மொட்டை எல்லாம் போடக்கூடாதுன்னு சொன்னாங்க.. கிளாஸ்ல வருகை பதிவேடு எடுக்கிறப்போ எல்லாம் என்னை கார்த்திகேயானந்தா என்று தான் பெயர் சொல்வார்.. என் நண்பர்களுக்கும் இதே கதை தான்.. அப்போ ரொம்ப எங்களுக்கு அவமானமா இருந்தது. எது சரி எது தவறுன்னு தெரியாத சின்ன வயசு அது.. இருந்தாலும் இனிமேல் பிரதர் சொன்னாலும் மொட்டை அடிக்கக் கூடாதுன்னு அப்போ முடிவு பண்ணினோம் நாங்க..

எங்கள் பள்ளியை ஒட்டிதான் மஞ்சளாறு ஓடுகிறது.. தினமும் காலை ஐந்து முப்பதுக்கே ஹாஸ்டலில் எழுந்திருக்க வேண்டும்.. அங்கேயே குளிப்பவர்கள் குளிக்கலாம்.. சுடுதண்ணி எல்லாம் கிடைக்கும்.. பிரதர் கூட ஆற்றுக்குக் கூட செல்லலாம்.. நான் பெரும்பாலும் ஆற்றுக்கு தான் செல்வேன்.. அங்கே நீச்சல் தொட்டி மாதிரி பாறையிலே இருக்கும்.. நீச்சல் தெரியாத நாங்க எல்லாம் அதில் தான் விழுந்து குளிப்போம்.. நீச்சல் தெரிந்த பசங்க, அதுக்கு மேல ஒரு பத்தடி உயரத்துல இருந்து குதிச்சு குளிப்பாங்க.. என்னடா கிராமத்துல இருந்து வந்திருக்கானே..நீச்சல் கூட தெரியாதுங்குறான்னு நினைக்காதீங்க.. நான் சின்ன வயசுல நீச்சல் கத்துக்கலாம்னு நினைக்கிற காலத்துல நீச்சல் கத்துக்கப் போன ரெண்டு பசங்க தண்ணில முங்கி இறந்து போனாங்க. அதுனால பயந்து போய் என்னை நீச்சல் கத்துக்க அனுப்பவேயில்லை.. அதுக்கு பிறகு ரொம்ப நாள் கழிச்சு நான் நீச்சல் தொட்டில கத்துகிட்டு எங்க ஊர் கிணத்துல இப்போ தான் டைவ் அடிச்சு பழகினேன்..

மெல்ல நானும் மேலயிருந்து அந்த பாறைத் தொட்டில குதிச்சு குளிக்க ஆரம்பிச்சேன்.. அப்படி ஒரு நாள் நான் மேலயிருந்து குதிச்சேன்.. மேலேயிருந்து குதித்ததால் சர்ருன்னு கொஞ்சம் தண்ணிக்குள்ள போயிட்டேன்.. அப்போ ஒரு முரட்டு உருவம் என் தோள் மேல ஏறி அமர்ந்தது.. என்னால மூச்சு கூட விட முடியல.. கார்த்தி நீ செத்தடான்னு மனசுக்குள்ள அம்மா, அப்பா எல்லோரையும் கடைசியா நினைச்சுக்கிட்டேன்..

(அப்புறம் எப்படி தப்பிச்சு உங்களை எல்லாம் போட்டு தாக்குறேன்னு நாளை சொல்றேன்)

தொடர்ச்சி பகுதி இங்கே