லெட்சுமி கிளியும் ஜானி நாயும்

இந்த சம்பவம் நான் பிறப்பதற்கு முன்னாடி நடந்த ஒரு உண்மை சம்பவம். அப்போ, என்னுடைய அப்பா ITI படிச்சு முடிச்சிட்டு, சேலத்தில் ஒரு தனியார் கம்பெனியில் எலெக்ட்ரிசியனாக வேலை பார்த்து வந்த சமயம். அப்போது அவருக்கு கிடைத்த சம்பளமான முந்நூறு ரூபாயில் அவரின் செலவுகள் போக வீட்டிற்கும் அதிகமாக அனுப்பவேண்டும் என்பதால், கம்பெனியில் உள்ளேயே தரப்பட்டிருந்த வீட்டில் (கூரை வேய்ந்த) தங்கி இருந்தார். வீட்டை விட்டு தனித்து இருப்பவர்களுக்கு நண்பர்கள் அதிகமாக இருப்பார்கள். என் அப்பாவிற்கு அப்போது அதுவும் கூடாத காரியம். எங்கே நண்பர்கள் வைத்துக் கொண்டால் செலவுகள் அதிகமாகும் என்றோ என்னவோ அதிகமான நண்பர்கள் வைத்துக்கொள்ளவில்லை. அவருக்கு ஏற்ற ஒரு சில நண்பர்களுடன் பழக்கம் வைத்திருந்தார். அத்துடன், அழகிய பச்சைக் கிளியையும் வைத்திருந்தார். வீட்டிற்குள் வந்துவிட்டால் நண்பன், சொந்தக்காரன் எல்லாமே அந்த பச்சைக்கிளி தான். அதற்கென்று அவர் கூண்டொன்றும் வைத்துக்கொள்ளவில்லை. எனக்கு தெரிந்து இவ்வளவு பெரிய கூடு கிடைத்த கிளி அது ஒன்றாகத் தான் இருக்கும்.

அந்த கிளிக்கு என் அப்பா வைத்திருந்த பெயர் லெட்சுமி. அந்த பெயரை சொன்னாலே போதும். அது தலையை தூக்கி என் அப்பாவை ஒரு லுக் விடுமாம். அவர் ஷிப்ட் முடித்து வரும் நேரம் எல்லாமே அதற்கு முன்கூட்டியே தெரிந்து விடும். சரியான நேரத்திற்கு அந்த கூரையின் மீது நின்றுகொண்டிருக்கும். என் அப்பாவிற்கும், அதற்கும் இடையில் அப்படியொரு இனம் பிரியா பாசம் இழையோடி இருந்தது. என் அப்பாவை கண்டதும் முத்து என்று அதன் இனிய குரலில் கூப்பிடுமாம்.. ஒரு நாள் என் அப்பா, இரண்டாவது ஷிப்ட் முடித்துவிட்டு அலுப்பில் கயிற்றுக்கட்டிலில் தூங்கிகொண்டிருந்திருக்கிறார். இடையில் உஸ்ஸ்..உஸ்ஸ் என்னும் சத்தமும் கிளியின் சத்தமும் கேட்டிருந்திருக்கிறது. இவர் அலுப்பில் லெட்சுமி சும்மா இரு என்று சொல்லிவிட்டு அசதியில் தூங்கிவிட்டார். காலையில் லட்சுமி லட்சுமி என்று கூப்பிட்டிருக்கிறார். கிளியை காணவில்லை. அது கட்டிலுக்கு கீழே வாய் நிறைய ரத்தத்தோடு செத்துக் கிடந்திருக்கிறது. பக்கத்தில் கிடந்த பாம்பை பார்த்தவுடன், என் அப்பாவிற்கு ஒரு நிமிஷம் உயிரே இல்லை. அப்போது தான் அவருக்கு இரவு கேட்ட உஸ்ஸ்..உஸ்ஸ் சத்ததிற்கு அர்த்தம் புரிந்தது.

என் சிறிய வயதில் நான் இந்த கதையை (தொட்டிலுக்கு காவல் காத்த நாயின் வாயில் ரத்தம் இருப்பதை பார்த்த ஒரு கோபக்கார தாய், தன் குழந்தையை தான் நாய் தின்றுவிட்டதோ என்று நாயை கொன்றுவிடுவார். அதன்பிறகு தொட்டிலுக்கு கீழே செத்துகிடந்த பாம்பை பார்த்தவுடன் தான் அவளுக்கு உண்மை எல்லாம் விளங்கும் என்றொரு கதை ஆத்திரகாரனுக்கு புத்தி மட்டு என்பதை விளக்கி சொல்ல ஏற்படுத்தபட்ட கதை.) படித்துக்கொண்டிருந்தேன். அதை நான் படித்துக்கொண்டிருந்த போது என் அப்பா இந்த கதையை என்னிடம் சொன்னார்.

நான் எம்.சி.ஏ படித்துக்கொண்டிருந்த போது எங்கள் வீட்டில் ஜானி என்றொரு நாய் இருந்தது. சிறு வயதில் இருந்து எங்கள் வீட்டிலேயே வளர்ந்தது. நல்ல பாசமாய் இருக்கும். நான் புதுச் சட்டை ஏதும் போட்டால், என்னை கொஞ்சாமல் விடாது. பாசத்தில் என் சட்டையை கறையாக்குகிறது என்று அதற்கென்ன தெரியும்.. நாயிற்கு நாங்கள் வைத்து அழைக்கும் பெயர் ஜானி.. ஜானி அப்படின்னு ஒரு சத்தம் போட்டால் போதும், எங்க இருந்தாலும் ஓடோடி வந்திடும். ஒரு நாள் நான் காலேஜ் விட்டு வீட்டிற்கு வந்தால், ஒரு மூலையில் படுத்துக் கிடக்கிடந்தது. காலையில் இருந்து ஒன்னுமே சாப்பிடலை ஜானின்னு என் அம்மா கவலையோடு சொன்னார்கள். நான் ஒரு டம்ளரில் பாலோடு சென்று அதன் வாயை திறந்து நான் அதற்கு ஊட்டினேன். ஒரு பக்கத்திலிருந்து ஊற்றினால் அது மறுபக்கதில் வெளியேறியது. எனக்கு பயங்கர கஷ்டமாயிடுச்சு.

அடுத்த நாள் காலையிலும் ஜானியின் நிலமை அப்படித் தான் இருந்தது. திடீர்னு நல்லா இருந்தது எப்படி எவ்ளோ மோசமா போச்சுன்னு ஒரு பக்கம் எனக்கு ஒரே விந்தை.. அந்த கவலையோடவே காலேஜ் போயிட்டு திரும்பி வந்தேன் சாயந்தரம். இரவு வந்தால், தூரத்திலேயே என்னை பார்த்துவிட்டு, துள்ளிக்குதித்தி ஓடி வந்தது. எனக்கு பயங்கர ஆச்சர்யம். என் அம்மாவிடம் கேட்டால், என்னமோ தெரிலைடா.. சாயந்தரம் ஆறு மணி போல அதுவா எந்திருச்சு ஓடியாடி விளையாட ஆரம்பிச்சது.ன்னு சொன்னாங்க.. இதை அவர்கள் சொல்ல, என் தூரத்து ஐயாவின், ஊரில் இருந்து என் ஐயா இறந்து விட்டதாக செய்தி வந்தது. எப்படி இறந்தார் என்று விசாரித்த போது, எங்கள் வீட்டு நாய் எப்போது உடம்பு சரியில்லாமல் போனதோ, அதே நேரத்தில் அவருக்கு உடம்பு சரியில்லாமல் போனது. எங்கள் வீட்டு நாயிற்கு சரியான நேரத்தில் அதே நேரத்தில் அவர் இறந்துவிட்டிறுக்கிறார். நாங்கள் வீடு கட்டிய ஒரு வருட காலங்கள் எங்கள் வீட்டில் தான் இருந்தார் அவர். இதை கேட்டுகொண்டிருந்த பலர், இது போல பல சம்பவங்கள் நடந்திருக்கிறது என்று சொன்னார்கள். ஜானி இறந்திருந்தால் என் ஐயா பிழைத்திருப்பார் எனவும், என் ஐயா இறந்துவிட்டதால் ஜானி பிழைத்துகொண்டதாகவும் அவர்கள் கூறினார்கள். எனக்கும் இது எப்படி சாத்தியமாகும் என்று ஒரே ஆச்சர்யம்.

வீட்டுப் பிராணிகள் எந்த அளவிற்கு அதன் எஜமானர்களோடு ஒன்றாக, உயிராக கலந்துவிடுகின்றன என்பதற்கு இது போன்ற சம்பவங்கள் ஆயிரம் உண்டு உலகில்