விழுதுகளே வேராக...

தானிருக்கும்
வரை
விழுதுகளில்
வாழாது
ஆலமர வேர்..

தவ்வியோடும் வரை
தரையில்
தன்
குட்டிகளை
விடுவதில்லை
கங்காரு...

தானாக
பாய்ந்தோடும் வரை
தன் குட்டியை
தூக்கி செல்லுமாம்
குரங்கு!

அறிவு,
ஆறுக்கும்
ஒன்று
குறைவாக பெற்றாலும்,
பெற்றதால்
இவைகள்
தன்
பிள்ளைகளை
பிழைப்புக்கு
அனுப்புவதில்லை!

குழந்தையிவன்,
பென்சில்
பிடிக்கும்
கரங்களில்
பீடி சுற்றுகிறான்!

அவன் அப்பனோ
அதை
புகையாய்
விடுகிறான்!

பஞ்சாய்
இருக்கும்
பிஞ்சு
கரங்கள்
நஞ்சு
போகின்றன,
உளிகள்
பிடித்தும்
கயிறுகள்
இழுத்தும்...

பக்கத்து வீட்டு
பையன்
கான்வென்ட் போக
இவன்
கனவுகள் கூட
கழுவுகின்ற
டீ கிளாஸை சுற்றியே!

சுத்தியல்
தூக்குகின்றன
பூக்கள்..
இதை
புத்தியில்
புரிவார்களா
மாக்கள்?

இவர்கள்
வளரும் முன்
தேய ஆரம்பித்த
பாக்கெட் சைஸ் நிலவுகள்..

மலரும் முன்
வாட ஆரம்பித்த
மெக சைஸ் பூக்கள்..

நிலவுகளையும்
பூக்களையும்
ரசிக்காமல்
இப்படியா
பழுதுபடுத்துவது?

இப்படி
தன்
குழந்தையை
வேலைக்கு
அனுப்புவோரை
என்னவென்று சொல்வது?

முதுகில்
எலும்பு
இல்லாதவர்கள்..
கண்ணிருந்தும்
குருடர்கள்..

இல்லை..
இல்லவே இல்லை..

அடுத்த
செடியின் மீது
படர்ந்து
அது
சமைக்கும்
ஆகாரத்தை
உறிந்து
தானுன்டு
வாழும்
மனித ஒட்டுண்ணிகளே
இவர்கள்..
பதர்கள்..

குறைந்த
சம்பளம்
என்பதால்
குழந்தைகளை
வேலைக்கு
வைப்பதையும்
தவிருங்கள்..

அவர்கள்
படிக்கட்டும்...
எந்த
படிக்கட்டும்
ஏறி
அவர்கள்
தொடட்டும்
வானத்து
நிலவை..
என்னும்
எதிர்கால
வசந்த வாழ்க்கையை..

எங்காவது
குழந்தை
தொழிலாளர்கள்
இருந்தால்
காவல்துறைக்கு
சொல்லுங்கள்..

எப்படியாவது
அவர்தம்
வாழ்க்கையில்
இருளை போக்க
நல்ல
விளக்கொன்று
ஏற்றுங்கள்..

இப்போது
வேண்டுமானால்
அவர்கள்
அகல் விளக்கு..
பாரதியின்
அக்னிகுஞ்சு போல,
நாளை
இந்தியாவின்
ஒளி விளக்கு..