நான் வளர்கிறேனே அம்மா (300வது பதிவு)

இது எனது முந்நூறாவது பதிவு..

முதல் பதிவு எழுதும் போது, இருந்த மனநிலையே வேறு. இது ஏதோ டெக்னிக்கல் விஷயம் பேசுவதற்காக மட்டுமே என்று நினைத்திருந்தேன். ஒரு வருடமாக அப்படித்தான் டெக்னிக்கல் விஷயங்களாய் எழுதி வந்தேன். ஒரு வருடமா..என்று கேக்காதீர்கள்.. அந்த ஒரு வருடத்தில் நான் இட்ட பதிவுகள் பதினொன்று தான்.

அதன் பிறகு ஏதேச்சையாய் பாலாஜியின் ஆங்கில பதிவுகள் படிக்கும் வாய்ப்பு கிடைத்தது. அவருடையா சினிமா பதிவுகள் ஏற்கனவே சினிமா மோகம் அதிகம் உள்ள என்னை சினிமா பற்றியே எழுத தூண்டியது. எனது பார்வையையும் மாற்றி டெக்னிக்கல் விஷயங்களை விடு வெளியே வந்தேன். முதன் முதலாக என்ன எழுதுவது என்று தெரியாமல் ரொம்ப நேரம் திணறி மெலடி மன்னன் கே ஜே யேசுதாஸ் பற்றிய ஒரு சிறிய பதிவை இட்டேன். அப்போ, வெறும் சினிமா செய்திகளாய் (அப்போ சிட்டுக்குருவி எல்லாம் இல்லை) தான் போட்டு வந்தேன். பாலாஜி இப்போதும் எனது பதிவுகளை படிக்கிறாரா என்று தெரியவில்லை. ஆனால் இப்படி பதிவுகளாய் போட்டு தாக்குவதற்கு அவரே காரணம்.பிளாக் உலகில் எனக்கு நிறைய கற்று தந்தது அவரது பதிவுகள் தான். அவர் தான் எனக்கு பிளாக் உலகில் தொடக்கநிலை பள்ளியின் ஆசிரியர் போல..

இப்படி எழுத ஆரம்பித்த காலத்தில் எனக்கு ரொம்ப உறுதுணையா இருந்தது எனது அலுவலக நன்பன் வெங்கட். சினிமாவில் செய்திகளை மட்டுமே எழுதிகொண்டு இருந்த போது, படத்தின் விமர்சனங்களையும் எழுதலாமே என்று நினைத்து முயற்சித்து எழுதியது தான் சேரனின் தவமாய் தவமிருந்து படத்தின் விமர்சனம். ஆரம்பித்த விஷயங்களில் தொடராமல் அப்படியே இடையில் விட்டுவிட்டது இந்த திரைவிமர்சனப் பகுதி தான்.

அப்படியே பல பதிவுகளுக்கும் போனதில், தமிழிலும் எழுதலாம் என்று தெரிந்து கொண்டேன். தமிழில் எழுத முடிவு ஆயிற்று. ஆனால் என்ன எழுதுவது என்று ஒரே குழப்பம். அப்படி யோசனையில் இருந்த போது, சரி நம்ம கதையை எழுதலாம்னு போட்டது தான் கபடி பற்றிய எனது முதல் முழுநீள தமிழ் பதிவு. அப்புறம் ஓணான் வேட்டையும், மைக்கும் சோடாவும்னு நிறைய பதிவுகள் போட்டாலும் அந்த முதல் தமிழ் பதிவின் போது இருந்த ஆனந்தம் அளவிடற்கரியது.. சொல்லில் சொல்ல முடியாதது. பின்னூட்டம் கிடைக்க என்ன செய்ய வேண்டும் என்று தெரியாமல், கடை திறந்தும் வாங்க வராமல் கவலைப்படும் ஒரு தொழில்காரனாய் நான் உண்மயிலே மனம் ரொம்ப நொந்துஇருக்கிறேன். அந்த சமயங்களில் அறிமுகமானவர்கள் தான் நண்பன் பில்பெர்டும், கீதா மேடமும், என் மச்சான் அம்பியும், நாட்டாமை ஷ்யாமும், மாப்ள பரணியும், தோழிகள் வேதாவும், உஷாவும், நாகை சிவாவும், சசியும். (நண்பர்களின் பெயரில் நீங்கள் தட்டினால், அவர்கள் எனக்கு எழுதிய முதல் பின்னூட்டத்தை பார்க்கலாம்)

எழுத ஆரம்பித்ததிலிருந்து இன்றுவரை, ரஜினி, அஜித், அசின் இவர்களை பற்றி தான் அதிக பதிவுகள் எழுதி இருக்கிறேன். (இவர்களின் பெயரில் நீங்கள் தட்டினால், அவர்கள் பற்றி எழுதிய முதல் பதிவை நீங்கள் படிக்கலாம்). அதிலும் அஜித் பற்றி மட்டுமே நான் போட்ட பதிவுகளின் எண்ணிக்கை இருபத்தைந்தை தாண்டும்.

அப்புறம் பதிவுகள் தமிழ்மணத்தில் இட்டால் நிறைய பேர் படிப்பார்கள் என்று அறிந்து அதில் இணைத்தேன். ஆனால் தினமும் சென்று அங்கு அப்போது இட்ட பதிவை புதுப்பிக்க வேண்டும் தெரியாது. ஒரு மூன்று மாதத்திற்கு முன்னால் தான் அதையும் செய்தேன். இப்போதான் நிறைய பேருக்கு இந்த பதிவுகள் எல்லாம் சென்றடைகிறது.

டிசம்பர் மாதம் கடைசியில் எனது 50வது பதிவையும், மார்ச் மாதம் முதல் தேதி எனது 100வது பதிவையும், ஜூன் மாதம் இறுதியில் எனது 200வது பதிவும் வெளிவந்திருக்கிறது.

எனது ஒவ்வொரு பதிவையும் படித்து, அது எப்படி இருந்தாலும் ஆஹா ஓஹோன்னு பாராட்டி எனது கனவுகளுக்கு உயிர் கொடுத்த உங்கள் ஒவ்வொருத்தருக்கும் நான் ரொம்ப கடமைப்பட்டிருக்கிறேன்..

அதன் பிறகு திராசா சார், பிரியா, பொற்கொடி, கோல்மால்கோபால், இந்தியதேவதை, பாலா.ஜி, தங்கை தீக்க்ஷன்யா, ஜனனி, G3, சண்டக்கொழி, அருண்குமார், SLN, மது, கடல்கணேசன், Dreamzz , karthik BS என பெரிய நண்பர்கள் கூட்டமும் வந்து சேர்ந்தது. அப்பப்ப வந்து போகும் கைபுள்ளைக்கும், கேகேவுக்கும், பொன்னாவுக்கும் நன்றி. இவர்கள் எல்லோருக்கும் நான் மிகவும் கடமைபட்டிருக்கிறேன்.

அவசரத்தில் சில பெயர்கள் விட்டு போயிருக்கலாம். எல்லோருக்கும் எனது நன்றி. இவனை எல்லொரும் வாழ்த்துங்கள் வளர..உங்க எல்லொருக்கும் ரொம்ப நன்றி.. நன்றி.. இந்த அடியேன் இன்னும் பல பதிவுகள் எழுதி சிறக்க வாழ்த்துங்கள்..

(சிறப்பு பதிவாய் தொடரும்)